Tymianek właściwy jest krzewinką należącą do rodziny wargowych. Jej maksymalna wysokość wynosi około 30 cm.
Naturalnym miejscem występowania tymianku są rejony śródziemnomorskie. Najlepiej rozwija się na glebach suchych, wapiennych, a także w miejscach ciepłych, silnie nasłonecznionych, jak stoki górskie. Tymianek właściwy hodowany jest głównie w Europie i Ameryce Północnej. Cechą charakterystyczną są drobne pędy o ciemnobrunatnej barwie. Liście Thymus vulgaris są drobne, szarozielone i od spodu pokryte gruczołkami, które bogate są w olejki eteryczne. Kwiaty tymianku cechują się białą lub fioletową barwą. Jego kwitnienie można zaobserwować w czerwcu i lipcu. Owocami są drobne, okrągłe niełupki o barwie czarnobrunatnej. W uprawie należy uwzględnić, że tymianek właściwy ze względu na wydzielanie dużej ilości substancji aromatycznych może hamować kiełkowanie innych roślin uprawnych, dlatego też najlepiej sprawdzi się na skalniakach lub pośród krzewów preferujących gleby wapienne i miejsca silnie nasłonecznione.
Poza właściwościami leczniczymi, tymianek właściwy wykorzystywany jest także jako przyprawa. Najczęściej wzmacnia smak i aromat potraw mięsnych, wędlin, pasztetów i zup. Liście, które zawierają olejki, można wykorzystać przy kwaszeniu ogórków i dodatek do sałatek.