Ogród żwirowy to stylistyka, która do Europy przywędrowała z Dalekiego Wschodu i z powodzeniem została zaadaptowana w Europie. Jego surowy, minimalistyczny urok doskonale podkreśla nowoczesną architekturę, choć z pewnymi modyfikacjami sprawdzi się także w otoczeniu krajobrazu wiejskiego i naturalistycznego. Skrajną odmianą ogrodu żwirowego jest ogród ZEN, który jednak w Polsce nie zyskał sławy, prawdopodobnie ze względu na wielkie różnice kulturowe między naszym krajem a Dalekim Wschodem.
Aby nasz ogród żwirowy uzyskał pełnię uroku musimy pamiętać o kilku aspektach już na etapie projektowania.Nadrz edną i najważniejsza zasada jest jednak motto „więcej kruszywa, mniej roślin”.
Chcąc uzyskać efekt naturalności i autentyczności stosujmy lokalnie występujące kruszywa. Importowany z Indii czarny granit nie będzie dobrze wyglądał w otoczeniu wiejskiej zabudowy, a keramzyt w zestawieniu z klasycystyczną architekturą.Odwiedźmy lokalny skład kamienia, zobaczmy co jest w okolicy i umieśćmy to w ogrodzie.
Kolejnym krokiem na drodze do udanego ogrodu żwirowego jest umiar w planowaniu roślin oraz wielkości założenia. W ogrodzie żwirowym nie może być zbyt wielu roślin, ani zbyt wielu ich gatunków. Cały urok dobrego ogrodu żwirowego polega na przewadze powierzchni pokrytej kruszywem nad tej z roślinami. W przeciwnym razie mamy do czynienia z nagminnie używanym ściółkowaniem żwirem. Jak zatem planować nasadzenia? Z pomocą przychodzi sama natura. Przyjrzyjmy się w internecie zdjęciom naturalnych siedlisk żwirowych lub piaskowych. Prześledźmy jak gęsto występują tam rośliny i jak są do siebie podobne. W środowisku naturalnym faworyzowane są te cechy roślin, które gwarantują im najlepsze przystosowanie. Dlatego, mimo tego co chcą nam sprzedać różnej maści „projektanci”, nigdy w bezpośrednim sąsiedztwie nie będą dobrze się prezentowały strzyżone w kulę „iglaczki”, dywan z aksamitek i trzy przypadkowo ułożone żurawki. Na jednym stanowisku naturalnym nie odnajdziemy bowiem diametralnie różniących się gatunków, a często spotykanym błędem jest umieszczanie w ogrodzie żwirowym roślin z różnych zakątków Świata, o różnym pokroju, różnej wielkości i o odmiennym charakterze.
Ogród żwirowy doskonale wygląda, gdy jest spójny, a rośliny ze sobą korespondują, a nie kłócą się. Sprawdzone zestawienia to kilka gatunków traw, jak rozplenice, trzcinniki, trzęślice, skontrastowane i urozmaicone roślinami kwitnącymi np. przegorzanami, lawendą lub kocimiętką. Ilość połączeń jest nieograniczona, ale najważniejsza jest tu spójność. Kluczem do sukcesu jest również rozstawa. Unikajmy regularnego rozstawiania roślin w kwadraty, prostokąty czy trójkąty. Dobre ich ułożenie sprawia wrażenie przypadkowości.
Ogród żwirowy to także doskonałe pole do gry detalem, który wzbogaci nasze założenie. Przydatne mogą być wszelkie elementy przywodzące na myśl naturę. Stara, wypróchniała kłoda, głazy lub większe kamienie, coś co podkreśli lokalizację (np. stara kotwica?), stara ławeczka. Najlepiej oczywiście, gdy te detale są autentyczne, a nie imitują swego wieku. „Stara” waza z plastiku nie podniesie uroku naszego ogrodu żwirowego.
Ogród żwirowy to prawdziwy sprawdzian umiejętności projektowych i bardzo łatwo na nim polegnąć. Jeśli nie czujemy się pewnie ze swoimi zdolnościami projektowymi, lepiej zlecenie oddać w ręce architekta krajobrazu lub w inny sposób zagospodarować przestrzeń.
