Leszczyna pospolita (Corylus avellana) należy do rodziny brzozowatych. Stanowi jeden z najstarszych gatunków rodzimych krzewów owocowych w Polsce.
Leszczyna pospolita – Corylus avellana
Krzew mierzy od 2 do 6 m wysokości i ma wyprostowany pokrój oraz wiele konarów. Liście o długości 6 – 10 cm układają się skrętolegle, mają kształt okrągławy, asymetryczny u nasady. Leszczyna pospolita zaczyna kwitnąć już w lutym, aż do kwietnia. Kwiaty leszczyny są jednopienne, męskie zebrane są w długie zwisające kotki, zaś żeńskie, które ukryte są w pąkach, poza czerwonymi nitkowatymi znamionami słupków. Leszczyna pospolita należy do roślin pylących. Owocem krzewu jest jadalny orzech laskowy mający twardą łupinę. Zbiór owoców leszczyny przypada na wrzesień. Jeden krzew jest w stanie wyprodukować około 2 kg orzechów w ciągu roku. Najlepiej przystosowuje się na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Leszczyna pospolita należy do roślin, które tolerują gleby lekko suche i wilgotne oraz wszelki rodzaj podłoża w ogrodzie od lekko kwaśnego odczynu do obojętnego. Najlepiej unikać sadzenia leszczyny na glebie wapiennej i podmokłej. Drewno leszczyny jest mrozoodporne.
Leszczyna pospolita odnajduje swoje zastosowanie jako roślina żywopłotowa i ozdobna w ogrodzie. Dobrze jest sadzić ją w rozstawie 3 x 4 m, tak aby miała odpowiednie warunki rozrostu. Ciekawym zastosowaniem leszczyny jest wykorzystywanie jej owoców do wyrobu płatków muesli, jak i również do pieczenia. Bowiem orzechy laskowe bogate są w tłuszcze, białka, sole mineralne, a takżw witaminę B1, B2 i E. Wykorzystywane są przy produkcji czekolady orzechowej, masła orzechowego, nugatu, likierów, ciast, a nawet olejków i innych produktów kosmetycznych.
Leszczyna pospolita (Corylus avellana) – najpopularniejsze odmiany:
Lambertówki – orzechy podłużne, jajowate, mała powierzchnia tarczki
Leszczyna pospolita 'Wunder von Bollweiler’, 'Lambert – Filbert’, 'Webb’s Preisnuss’ – dają najlepsze owoce
Najlepiej jest sadzić leszczynę pospolitą czystych odmian, która jest rozmnażana bezpłciowo, dlatego, że siewki odmian dzikich nie mają żadnych wartości sadowniczych i odnajdują zastosowanie jedynie w ochronie krajobrazu.
